یکی از قطعاتی که امروزه زیاد اسمشون رو می شنوید ترانزیستورهای IGBT هستند. این ترانزیستور ها درواقع ترکیب BJT ها و ماسفت ها بوده و علت ساختشون هم یکسری از مشکلات ماسفت ها و BJT هستش .

مثلا از مزیت های BJT ها این بود که ولتاژ اشباع پایینی داشتن و همچنین Gain خوبی هم از خودشون نشون میدادن؛ یعنی به خاطر رابطه نمایی جریان در ترانزیستورهای Bjt ، نسبت تقویت جریانشون زیاد هستش .

اما یک مشکلی که داشتن ایزوله نبودن بیسشون بود؛ یعنی درواقع از نظر الکتریکی بیس به ترانزیستور وصل بود و هرمشکلی توی ترانزیستور ، میتونست به مدار تحریک کننده بیس هم آسیب بزنه .

در عین حال ماسفت ها مشکل ایزوله بودن بیس رو در پایه گیتشون حل کردن اما Gain یا همون ضریب تقویت کمتری دارن و به جای اینکه به صورت نمایی ، تقویت کننده باشن ، به صورت توان 2 ، ورودی رو تقویت میکنن که ضریب کمتری هستش.

اما IGBT ها تمام خصوصیات خوب این دو تا رو توی خودشون جمع کردن و در یک پکیج ارائه دادن.  یعنی مثلا ماسفت ها سرعت سوئیچ بالاتری نسبت به BJT ها دارن که این خاصیت تقریبا در IGBT ها هم موجوده در عین حال تقویت جریان خوبی هم دارن.

یکی از جاهایی که خیلی این ترانزیستور ها استفاده میشن در قسمت خروجی ها و حتی ورودی هایی هستش که قراره ولتاژها و جریان های بالا رو با سرعت بالا سوئیچ کنن ،مثل اینورترها و درایور موتورهای توان بالا که توی صنعت خیلی مورد کاربردن .

موفق باشید